غزلی از مولانا
ای دل اگر نخواندت ره نبری به کوی او
بی قدمش کجا توان ره ببری به کوی او
یک جهت آی تا مگر ره شودت به بی جهت
دیده بی جهت نگر ؛ بنگر حسن روی او
راه نمای بایدت ای که هواش می پزی
زانکه بخود نمی توان کردن جستجوی او
گر نروی به سوی او راست بگو کجا روی
هر طرفی که بنگری ملک ویست و کوی او
جام و سبوی او منم غالیه بوی او منم
پیش من آی تا شوی جمله به رنگ و بوی او
تا که به گوش جان من رمز الست گفته اند
هیچ برون نمیرود از دلم آرزوی او
آنچه ز ما شنوده ای آن ز خدا شنوده ای
چون همه گفتگوی ما هست ز گفتگوی او
هیچ مجو ز هیچ کس ننام و نشان من که من
غرق محیط گشته ام از رشحات جوی او
رفته به جوی او منم مست ز بوی او منم
پیش من آی تا شوی جمله به رنگ و بوی او
رو بر شمس تا دهد از تو خلاص مر ترا
خوی بدت بدل کند جمله به خلق و خوی او
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : یک شنبه 1 مرداد 1391 | 19:13 | نویسنده : خداداد |
تبادل
لینک هوشمند